Słoweńska Istria

          Na Chorwacki półwysep Istria wybieraliśmy się już od dawna, ale jakoś ciągle lądowaliśmy w Ospie:) To po drodze... Ale tym razem miało być inaczej. Jedziemy sobie pięknymi, nowo wybudowanymi autostradami słoweńskimi, nawet nie za drogimi, w kierunku słonecznej Chorwacji. Tak z ciekawości pytam Magdę, czy wzięła paszport, odpowiada „Nie, ale mam dowód - no to świetnie, Chorwacja nie jest w Unii - jak to nie jest, przecież przystąpiła do Unii w styczniu, razem z Rumunią i Bułgarią - He, he chyba jednak nie”. Magda jakoś nie może w to uwierzyć, nawet wysyła sms-a do koleżanki, która często bywa w Chorwacji... A zawsze jest oburzona, gdy ktoś za granicą nie wie, czy Polska jest w EU:)


          No to zmiana planów. W przewodniku po Słowenii znajdujemy ciekawie wyglądający rejon skalny, w okolicach małej wioski Vipava, nawet oznaczony jedną gwiazdką na dwie możliwe. Duży wybór dróg, raczej łatwiejszych, choć dla ekstremalistów też się coś znajdzie. Zjazd z autostrady, jakieś 20 km serpentynami w dół i jesteśmy. Jest już południe, znajdujemy jeszcze chwilkę na zrelaksowanie się:) Parking pod skałami, obok boiska, które jest idealnym miejscem do biwakowania, co wykorzystują „czeskie metale” podróżujący czerwonym tranzitem! Czy gdzieś kiedyś trafimy, żeby Czechów nie spotkć? Podobno Polaków zawsze wszędzie pełno, ale my ostatnio jakoś nie możemy na nich trafić:( No to napieramy. pierwszy sektor Rumena, chyba wizytówka rejonu, piękna pomarańczowa skała, w większości przewieszona, do 30m wysoka. Podejścia też kawałek... Rozgrzewka na 5c, trochę to trudne, trochę kruchawe, ale udaje się OS:) To może coś trudniejszego, 6b. Dochodzę do okapiku, trochę trudno, chyba kruks, daj blok. Co trudno? Eee, są klamy, ale buła nie ta. Magda przechodzi bez problemu, ma dziewczę moc:) Obok jakiś lokals sieka drogę za drogą, chyba trenuje sobie, do asekuracji przyciągnął tutaj niezbyt wspinaczkowo wyglądającą dziewczynę, jak jej się chciało tyle włazić. Piękny zachód słońca...


          W nocy jakieś dziwne stuki budzą nas, stuk plusk, no to chyba nici ze wspinania... Prawie cały dzień leje, ale Czesi mówią, że jutro znowu lampa. No to zwiedzamy:) Kawka w lokalnej kawiarni, obiadek w lokalnej pizzerii, wielu ludzi mówi tu po włosku, pizza też dobra, chociaż przeliczyłem się z możliwościami, duża jest naprawdę duuuża. Miły reścik. To może zwiedzimy inną grupę skalną, znajdującą się w wąwozie rzeki Bela. Skały wyglądają pięknie, i nawet suche miejscami. A my się opieprzamy... Jutro tu wrócimy. Skały są nie wysokie, ale za to baaardzo treściwe. Wyceny zaniżone przynajmniej o 2 stopnie. Nasz poziom OS diametralnie spada, 5c to już dobry wynik, na 6a+ nawet nie możemy tyłka od ziemi oderwać :) Piękna pogoda, to i ludzi się trochę zjechało, jakiś kurs. Jeżeli oni się uczą na takich piątkach, to nic dziwnego, że potem siekają Bóg wie ile...

Wąwóz Bela (fot.Adam Ryś)